Leiðrétting á skuldabyrði

Jæja., ég get ekki lengur orða bundist.

Enn á ný er farið af stað í þeim tilgangi að 'sanna' með aðstoð sérfræðinga að ekkert sé hægt að gera fyrir heimilin. Og kostnaðurinn mundi allur lenda á ríkinu. Ekki viljum við það. Málið dautt.

Eða hvað?

Er hægt að hugsa sér lausn sem ekki lendir á ríkinu? Jafnvel lausn sem skilar aukinni veltu í þjóðfélaginu og eykur því hagvöxt, atvinnu og tekjur ríkisins?

Já það er hægt.

Hér er sú lausn (sjá viðhengi). Skráin er 10 MB.

Ég kalla hana Uppgreiðsluleiðina. E.t.v.ætti frekar að kalla hana Endurfjármögnunarleiðina.

Hún er í samræmi við núverandi reglur og lög. Einnig í samræmi við samninginn við AGS. Hægt er að útfæra hana á mismunandi máta og sú tillaga sem hér er sett fram er einungis ein útfærsla. Hún tekur fyrst og fremst á þeim umfram kúf sem hrunið olli í skuldum heimilanna (gagnast minna þeim sem voru illa settir fyrir hrun). Hún felur ekki í sér óbærilegar byrðar á lífeyrissjóðakerfið eða ríkissjóð. Hún felur í sér aðkomu Seðlabanka en enga nettó peningaprentun. Byrðarnar eru færðar á bankana en á mót kemur að bankarnir eru með afleiðingar byrða heimilanna hvort eð er og þeir geta brugðist við (velt auknum kostnaði út í verðlag á sinni vöru). Bankarnir eiga enga kröfu á ríkið ef þessi leið er farin.

 

P.S. 

Ath. dagsetningarnar á skjalinu. Þessi hugmynd var kynnt ráðamönnum árið 2009 og aftur 2010. Segi e.t.v. þá sögu seinna. Í stuttu máli: það var ekki áhugi á að taka á málinu. Eins og einn aðili sagði orðrétt: "Mitt hlutverk er ekki að finna lausnir heldur að reikna ákveðin dæmi". 

Æfingar ríkisstjórnarinnar virðast einungis ganga út á það að sanna að ekkert sé unnt að gera. 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Leiðrétting á skuldabyrði. Uppgreiðsluleiðin.

Athugasemdir

[Marinó G. Njálsson, 27.1.2012 kl. 23:48]

Ég get vottað að Þorsteinn kynnti þessar hugmyndir fyrir hartnær þremur árum.  Sjálfur fékk ég slíka kyningu hjá honum líklegast á vormánuðum 2009.

[Andrea J.Ólafs. (IP-tala skráð) 31.1.2012 kl. 12:53]

Takk fyrir kynninguna.

Það sem ég á dálítið erfitt með að skilja er hvers vegna ættu bankarnir ekki að bera meira af þessum hækkunum og leiðréttingum bara með beinum hætti? Hvaða lærdóm draga bankarnir af því að hafa stundað sína markaðsmisnotkun og útblástur bankakerfisins á fölskum forsendum og fella síðan krónuna og komast upp með það svo til högglaust? Hver er lærdómurinn sem eftir stendur fyrir þá sem reka banka? 

Hver er lærdómur lífeyrissjóðanna af því að þurfa ekki að færa til baka hluta af oftökunni/eignatilfærslunni til lántakenda, heldur nota svaklegar verðbótafærslur til þess að leiðrétta fyrir eigin slæmar fjárfestingar og t.d. veðlaus/tryggingarlaus kúlulán til atvinnulífsins? 

Við þurfum að huga líka að þeim lærdómi sem bæði við almenningur og líka þeir sem felldu hagkerfið okkar draga af því. Við verðum að hugsa þetta sem leiðréttingu og að fjármálakerfið beri leiðréttingu því þannig kemur lærdómur og þannig fæst líka meiri sátt í samfélagið held ég. 

[Júlíus Björnsson, 31.1.2012 kl. 16:43]

Erlendis er fjármálstarfsemi skipt niður hlutfallslega í 80 % minnst af raunþjóðrtekjur síðasta árs [PPP raunsala] er velt á langtímaforsemdum 30 ár, Prime AAA +++ secrites bounds : verðtyggingarveðsöfn sem skila sjóðsteymis raunvirði á almennri neytenda neytendakörfu [PPP, CIP] á hverju ári að meðaltali. Þetta kallast hinn efnahagslegi stöðuleika grunnur.  Í UK þá gildir síðustu 100 ár , að fyrir öll 30 ár þá hækkar nánast allt verðlag jafnt um 150%, á 5 árum um 22,5%- 27,5 %.  Þessvegna er talað um að verðbólga miðað við 30 ára veðskuldir sé að meðaltali um 5,0% yfir 30 ár. Hagfræðingar hér frá 1918 hafa greinlega aldrei skilið að miðað er við að verðbólga á starfsævi æfiráðinna ríkisstarfsmanna hér áður fyrr [mátti bara lána þeim] er hámörkuð þegar gefin eru út nýjar útgáfur fasteingaveðskulda til að tryggja reiðufjár jafnstreymið, með tiltil til raunvirðis þjóðartekna á hverju ári.   Erlendis er fasteignir activar eða passivar. Með passivum er átt við að eru ekki til sölu á hverjum ári: friðhelgar.  Þá gildir líka um ríki að til að activar eignir aukist að raunvirði ár frá ári , þá þarf að færa umframtekjur úr heildar raunþjóðarsölu í efnahaghag. N.B.


Raunþjóðartekjur PPP [reiknaðar eftir á] eiga að endurspegla raunvirði gengis myntar á hverju á ári innan sama ríkismarkaðar.  Það er töluglidi raunvirðis vegins meðaltals af skilgreindri vöru og þjónustu [alþjóðasamburðar raunverðum] sem er í neytendkörfu  80% meðaltekju einstaklinga, á að haldast stöðugt. Sé raunvirði lækkað í körfunni þá gildir um raunvirði myntar ríkis að lækkar í samræmi þá færð þú minna raunvirði fyrir t.d. krónur og þá segja Seðlabankar USA , UK og EU, að ársþjóðargengi gengi krónu hafi lækkað. Bjóða minna í hana [fljótandi er stillanleg]. Skammtíma vogununarsjóðir geta ekki á langtímaforsemdum sagt þessu Seðlabönkum stríð á hendur og komist upp með það að mínu mati.

Árs raunþjóðartekjur í flestum eða öllum þroskuð ríkjum langtíma verðtyggingar jafnstreymis veðsafna í grunni eru auðveldalega reiknaðar og  hámarkarkaðar næstu 100 ár.


Til að reikna raunvirðis verðrýrnun á mynt, þá  er miðað við breytingar á PPP í samhengi grunnfasteigna- eða þjóðrtekju- veðskulda lengri en 60 mánuðir  en CIP USA í öllum heiminum og HCIP milli evru ríkja á milli mánaða, EU er með annan raunvirðis mlikvarða t.d. geta beyglaðar grúkur farið í 1.verðflokk og skemmdar kartöflur.  Evra er metin OER af Brussel 30% sterkrari en mæld PPP af Worldbank og AGS. 


Skammtíma fjárfestar á Íslandi sumir skilja hlutfallsreikingin, prósentur, og margir eru með afbragðs ljósmynda mynni, hinsvegar þarf meðfædda greind [IQ] og  þjálfaða greind til að skilja hlutföll í samhengi og síðast ekki síðst samhengi milli hlutfalla.
 
Formúlan sem reiknar raunvirði myntar miðað við framtíðar verðlagsbreytingar er hinsvegar ekki með hlutfallslegan vöxt eða línuleg og sannarlega skilja aðilar hana hér alls ekki, því hér er túknun og áherslur á Alþjóða principum allt aðrar og óskiljanlegar og geta ekki gengið upp á Alþjóðaforsendum.

EF P táknar hlutfalslegar breytingar á CIP [rétt mældum] eð PPP mældum [rétt] hér en reinkuðum af Alþjóða gengismarkaðin, þá er raunvirðirýrnarformúla mynntar :

[1 - 1/(1 + P)] x 100% .

Það er engi tilviljun að í íhaldasömu  ríki eins og UK að ef almennt verðlag heldur áfram að hækka um 150% þá rýnar Pund um 60% á næstu 30 árum.

Hinvegar gildir líka um bakveð verðtyggingar veðsafna UK , almennar fasteignar grunn launtekjuþega rýna um 60 % á 30 árum, kallast eðlilegt viðhald. 

Þetta skil ég og líka að langtíma subprime veðskuld söfn geta mælst með ágætt reiðfjár innstreymi yfir eintök 5 ár, Sub er hliðsett og alls grunnur í  ógeðveikum ríkjum. Þú sparar og tekur áhættu með kaupa hlutbréf í raunvirðaukandi rekstri. Í Þýsklandi og UK getur þú bæði sparað til langstíma á raunvaxta áhættu með að fjárfesta í eigin fasteign og greiða 60% viðhaldskostnað eða geymt sparnað þinn í banka og tekið á þig 60 % af rýnun punds næstu 30 ár alls ekki almennt fengið raunvexti þar frekar  en í Þýskalandi og USA, flestir sparendur sætta sig við 60 % verðbætur eingöngu. 

Þess vegna er jafngreiðlubréf sett upp þannig að greidd eru út 10.000.000 pund, lögð eru ofan á 6.000.000 vegna verðrýrunar punds á næstu 30 árum: Heildarskuld 16.000.000 kr og mánaðar afborgun : 44.444 Pund. Nafnvextir fundnir með ítrun.

Þetta er 100% örugg Prime AAA +++ veltu veðsöfnin.

Reglan er sú að þegar opnað er 300 bréfa 30 ára veðsklulda safn, þá er stofnkostnaður greiddur til baka á 30 árum ef raunvextir eru um 2,0%. Skuldin hér fyrir ofan þá um 18.000.000 pund. 

Eftir 30 ára gildir að jafnstreymið er 3,0% af heildaveltu fylkisins og þetta kallast bindisskilda [eiga fyrir útborgunum], 9 lán greiðast upp og 9 lán er borguð út. Upphæð nýrra útborganna fylgir verðbólgu síðust 30 ár.  Eigið fé 3,0%. Minna eiginfé meira öryggi og minni áhætta, minni viðhaldskostnaður.


Hér liggur vandmálið á Íslandi í 25 ára grunni sem 20% dýrari á mánuði, og raunvaxtakörfu á eldra húsnæði.      
Ísland okra talsvert meira en Ísreal, þar eru fastir vextir yfir öll 5 ár og leiðrétt upp og niður, milli tímabila.

Ef Ísland ætlar ekki að hafa Prime AAA+++ veðsöfn í grunni raunvirðisaukasköpunar hér næstu 30 ár þá verður ekki byggilegt hér. Grípa ekki tækfærið þegar gengið hér var leiðrétt, segir mér að heimska ræður ennþá hér ríkjum, brenna þjóðartekjum á altri græðingar.  

[Júlíus Björnsson, 1.2.2012 kl. 22:34]

https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/index.html
Allur orðaforði er skilgreindur á þessum vefsíðum. Gott að styðjast við Oxford eða Webster orðabækur. 

  http://www.global-rates.com/

Hér er hægt að fá góðar heimildur um raunvirði gjaldmiðla inn á Heildar ríkismörkuðum.

Þú færð almennt 30% minna raunvirði mælt CIP á mánuði eða PPP á ársgrundvelli fyrir dollar í Evru ríkjum að meðaltali en í USA.

Pund rýnar eins viðhald fasteignaveða eða um 60% að raunvirði PPP á 30 árum það er allt verðlag hækkar í pundum um 150% á 30 árum.

Ríkis er fjármálastofnum sem Bókar CRED gengi gjaldmiðla á sínum markaði mót Det raunvirði heildar sölu allra vöru og þjónust vsk. á hverju liðu ári. Í Alþjóðlegu fjámálabókhaldi geta passivar veðeignir ekki hækkað meira að raunvirði innan ríkis en sem nemur raunvirðistekju aukningu sama ár inn á ríkismarkaði.
Þetta virðist Íslenskir endurskoðendur ekki skilja síðan 1918.


Skekkja á raunvirðismati minnkar hlutfallslega því lengra tímabil sem er gert upp, t.d. er nú eftir 1970 oft miðað við raunvirðisölu síðustu 60 mánaða.

Ef hér seld vara og  þjónustu síðust 12 mánuði fyrir 100 milljarða í krónun eða evrum og þess sama vara kostar að raunvirði vegið meðaltal af öllum neytenda mörkuðum jarðar ekki nema 1 miljarða dollar á PPP gengi innan USA, þá eru eru þessar 100 milljarðar að raunvirði 1 milljarða dollara á gengi Dollara innan USA.

Ef Íslendinga flytja inn 80% af allri innlands sölu þá hækkar slíkur innflutningur í samræmi við hagvöxt [annað orð fyrir verðbólgu] í ríkjum sem flutt er inn frá, yfir leitt er innflutningur fjámagnaðu með banka lánum og í USA er lámark 5,0% verðbóta vextir á lánum í dollurum og pundun. 


Þá er um að gera að allt hækki hér í samræmi við innflutning og verðbætur á honum.


Passivar eignir eða fastar eru eignir sem lúta ekki sölu markaðarins því þær er ekki til sölu  almennt á hverjum degi. Þetta er líka svökölluðu bakveð allra reiðfjárvarsjóða eðlilgra fjámálstofnanna sem hrynja þess vegna ekki.

Íslenska viðskipta hagfræði bullið hér er ekki umræðu grundvöllur um mannréttindi og eignarétt. 

Ríkið setur lög um útborganir á langtíma veðskuldum og ákveður veðmat á passivum eignum allstaðar utan Íslands.

Veðskuldir með bakveði í heimilum almennings eru dýrmæt veð sem bankar keppast um komast yfir. 

Bakveð í fasteign kostar skráðan eigenda fasteigna um 60% í viðhald en veðhafin bankinn borgar ekki neitt af viðhaldinu, hinvegar þarf hann í UK að borga 60% í viðhald af pundum af reiðufé á 30 árum vegna þess að allir fá hækkun.

Þegar um 30 ára veðskuldir er að ræða þá gildir að ef 10.000.000 punda er borgaðar út þá er 6.000.000 settar ofan til tryggja bankan fyrir ráðgerðri rýnun á pundi næstu 30 ár. Heildarskuld verður því 16.000.000 kr. + 12.000.000 í útborgun, viðhald tryggingar og fasteigna skattar fyrir skráðan eigenda á næstu árum.   Hann borgar því að raunvirði fyrir 10.000.000 kr. 28.000.000 og þetta þykir flestum nóg erlendis.

Þegar 30 ára veðsöfn er stofnuð til 30 ára þá tengist það oft nýbyggingum og þá þarf stofn [hluta] fé, og til að greiða það út á þroskaferlinu. þarf max. 1,99% raunvexti. Þessvegna er heildar jafngreiðslu skuldir til 30 ára erlendis  til  ALMENNINGS, yfirleitt með 60% til 85% álagningu á útgáfudag. 10.000.000 úrborgun er greidd með heildarskuld 16.000.000 til 18.500.0000. Tryggir fyrir 150% verðbólgu næstu 30 ár, geri ráð fyrir meiri álgningu veldur hruni og það vita flest ríki fyrirfram. 


Gælpa ríki leyfa að meira sé almennt lagt á efnahagsgrunn sinn. Það gildir ekkert markaðs frelsi í þessum málum erlendis. Bókhald verðu að stemma og eignir uppfærst með tekjum.  

Á Indlandi er ennþá við líði furststétt sem segir 1800 greina stjórna skrá tryggi þeim og sínum erfingjum ákveðinn hluta af raunvirðiaukasköpum [rauntekjum] framtíðar. Hér á Íslandi er þá engin framtíð fyrir afkomendur 80 % íbúa í dag, sem sífellt þurfa að greiða meira og meira af rauntekjum PPP ár frá ári til siðspiltra skammtíma fjárfesta sem þykkjast geta safnað reiðufé í sjóð á þess að borga með sjóðum 60 % í viðhaldkostnað á 30 árum.  Skilja ekki hlutallslegt samhengi.

Penginamagn í umferð á hverju ári á að endurspegla í tvígáttar bókhaldslegum og lagalegum skilningi raunvirði heildarsölu vöru og þjónustu á sama ári á sama markaði. Foréttindi má ekki ekki binda í lög. Raunvirði er ákveðið af frjálsum=virkum neytendum, millstéttinni sem telur alltaf til 80% meðaltekjuþegna, án tillit til menntunar eða námsdvalar [sem minnkar atvinuleysi] í sögunni.   

Raunvirði á endasölustigi skiptir öllu máli fyrir öll ríki þar sem hinu almennu neytenda markaðir er mælikvarðar á auðlegð og velferð allra ríkja. 

[Þorsteinn Helgi Steinarsson, 9.2.2012 kl. 22:01]

Andrea, ég er alveg sammála þér varðandi siðferðisþáttinn í málinu. Að mínu mati eru það fyrst og fremst bankarnir (stjórnendur, eigendur og endurskoðendur þeirra) sem eru sekir í málinu og þeir hafa sloppið ansi vel hingað til.

Ég er að vonast til að bankarnir beri sem mest að þeim kostnaði í formi minni hagnaðar. Hagnaður þeirra frá hruni slagar hátt upp í þá upphæð sem þarf til að leiðrétta skuldir heimilanna. Lífeyrissjóðirnir ráða við sinn hluta. Íbúðalánasjóður er svo annað mál. Hann þarf að endurfjármagna en nýtur reyndar bakstuðnings ríkisins.