Að búa til hryðjuverkamenn

Í grunninn held ég að yfirgnæfandi meirihluti mannkyns sækist eftir því að lifa í friði og samlyndi við umhverfi sitt og nágranna. Þetta útilokar vissulega ekki samkeppni, ágreining og deilur, en yfirleitt eru þær staðbundnar og takmarkaðar við fáa þátttakendur í einu.

Svo gerist það öðru hverju að einhverjir atburðir breyta afstöðu fólks þannig að það ákveður að taka upp einstrengilega og óbilgjarna baráttu gegn einhverju. Líklega er þetta yfirleitt tengt því að réttlætiskennd viðkomandi er gróflega misboðið þannig að hún knýr hann til aðgerða.

Þegar svo er komið er ekki skirrst við aðgerðir sem geta valdið miklum skaða á eignum eða lífi jafnvel hjá þeim sem ekki eiga beina sök í málinu. Oft er reyndar ógreinilegt hver eða hverjir eiga sökina. Því verða þeir sem vilja ráðast til atlögu við meint óréttlæti að velja eitthvert skotmark sem er e.t.v. táknrænt.

Fólk sem ræðst til atlögu á þennan máta kann að verða kallað hryðjuverkamenn. Aðrir gætu kallað það andspyrnufólk, aðgerðarsinna eða baráttumenn frelsis og réttlætis.

Þetta er ófriður og hann brýtur gegn allsherjarreglu um friðsamleg samskipti í samfélaginu.

Ófriður er óæskilegt ástand og því þarf að vinda ofan af honum en helst að koma í veg fyrir að skilyrði fyrir að hann brjótist út skapist. Að vinda ofan af ófriði getur verið erfitt sérstaklega ef hann dregst á langinn.

Að koma í veg fyrir að ófriður skapist er oft flókið mál enda er réttlætiskennd fólks mjög mismunandi innréttuð. Hins vegar er það yfirleitt viðráðanlegt vandamál ef þess er gætt að misbjóða ekki réttlætiskennd of margra í einu í of langan tíma.

Það hlýtur að vera frumskylda stjórnmálamanna að varðveita friðinn. Það hlýtur að vera frumskylda stjórnmálamanna í lýðræðisríki að virða vilja kjósenda til að leiðrétta óréttlæti.

Þegar þessum frumskyldum er ekki sinnt þá er samfélagssáttmálinn brotinn. Þá breytast friðsamir heimilisfeður og mæður, synir og dætur í baráttumenn, aðgerðarsinna, andspyrnufólk og loks hryðjuverkamenn.  Þ.e.a.s. ef þetta gerist stig af stigi.

Fólk getur þolað flestar hörmungar og mótlæti ef réttlæti eða von um réttlæti fylgir á eftir. En fólk er einnig tilbúið að fórna flestu fyrir réttlætið. Þar með talið friðinum.

Réttlæti er það dýrmætasta sem við höfum. Síðan kemur friðurinn.

Stjórnvöld sem telja sig ekki hafa efni á réttlæti eru ekki með forgangsröðina í lagi. Slík stjórnvöld eru að búa til hryðjuverkamenn.

Í sjálfsvald sett

Athugasemdir

[Sævar (IP-tala skráð) 3.7.2010 kl. 13:24]

Mér dettur nú í hug það sem sagt var um þriðja ríkið og það sem gekk á þar þegar ég les þennan texta.

"THEY CAME FIRST for the Communists,
and I didn't speak up because I wasn't a Communist.

THEN THEY CAME for the trade unionists,
and I didn't speak up because I wasn't a trade unionist.

THEN THEY CAME for the Jews,
and I didn't speak up because I wasn't a Jew.

THEN THEY CAME for me
and by that time no one was left to speak up."

Má að sumu leyti heimfæra þetta upp á klakann.

Fiskveiði auðlyndinni var stolið og meirihlutanum lét sér fátt um finnast. 

Rikiseignum var stolið, bönkum fyrirtækjum og yfirleitt öllu sem einhver verðmæti voru í. Meirihlutanum lét sér fátt um finnast.

Hæstarétti var stolið. Meirihlutanum lét sér fátt um finnast.

Hitaveitasuðurnesja.....

Nú er komið að heimilunum nú skal þeim stolið.  Það verður fróðlegt að sjá hvernig það endar. Í ljósi hinnar íslensku hugsanavenju að ef það snertir mig ekki beint þá er mér sama.

Kveðja Sævar