Rangtúlkanir á dóminum

Ég er búinn að lesa dóminn (600/2011) og sé að fyrstu fréttir af honum eru beinlínis rangar.

A)
Dómurinn staðfestir með 7 atkvæðum af 7 að LEYFILEGT er að reikna vexti miðað við Seðlabankavexti frá upphafi lánstíma og vísar þar í fyrri dóm hæstaréttar 471/2010. Í kafla III er vitnað í eftirfarandi:

Með þessu var fallist á með varnaraðila að skuld sóknaraðila samkvæmt skuldabréfi nr. 712986 skyldi bera allt frá upphafi vexti samkvæmt 4. gr., sbr. 3. gr. laga nr. 38/2001.

B1)
4/7 segja hins vegar að kvittun fyrir greiðslu sé fullnaðarstaðfesting og að EKKI MEGI reikna vexti aftur fyrir þá greiðslu.

B2)
3/7 segja að þrátt fyrir kvittun MEGI reikna vextina aftur ef greiðsla hefur farið fram.

B þýðir að einungis verður að fella niður endurútreikning fyrir þann hluta lánstíma meðan staðið var í skilum.

A er stóra málið. Það féll lántakendum í óhag. Öll verðhækkun frá því fólk hætti að borga af erlendu lánunum og fram að dómihæstaréttar í sept 2010 (eða lögunum í des 2010) er eftir sem áður á lánþegum.

Verður að leysast hratt

Athugasemdir

[Sigurður #1 (IP-tala skráð) 17.2.2012 kl. 18:30]

Það ert þú sem misskilur.

Textinn sem þú vitnar í er tilvitnun í eldri héraðsdóm, sem Hæstiréttur snéri svo.

[Þorsteinn Helgi Steinarsson, 17.2.2012 kl. 21:25]

Nei, ég misskil ekki.

Tilvitnunin er í eldri hæstaréttardóm 471/2010 eins og sú tilvitnun birtist í kafla III í dómi 600/2011. Kafli III byrjar svona: "Í forsendum dóms Hæstaréttar 16. september 2010 í máli nr. 471/2010 ..."

Þessi hæstaréttardómur (600/2012) snéri héraðsdómi sem var í raun í samræmi við túlkun minnihluta. M.ö.o. meirihlutinn (B1) snéri túlkun héraðsdóms og minnihluta (B2) sækjendum í vil þannig að ekki má reikna vexti af eldri gjalddögum sem þegar hefur verið greitt af. Þar er miðað við dagsetningu í eldra dómsmáli aðila 604/2011 sem var dæmt í hæstarétti þann 14.febrúar 2011 (fyrir ári síðan).

[Þorsteinn Helgi Steinarsson, 17.2.2012 kl. 21:42]

Í lok kafla IV kemur kjarni dómsorðsins fram:

"Þegar öll framangreind atriði eru virt heildstætt og það lagt til grundvallar sem áður greinir, að greiðslutilkynningar varnaraðila og fyrirvaralaus móttaka hans á greiðslum í samræmi við þær tilkynningar hafi jafngilt fullnaðarkvittunum, þykir það standa varnaraðila nær en sóknaraðilum að bera þann vaxtamun sem af hinni ólögmætu gengistryggingu hlaust og um er deilt í málinu. Er því fallist á með sóknaraðilum, að sá rangi lagaskilningur sem samkvæmt framansögðu lá til grundvallar lögskiptum aðila í upphafi og þar til dómur Hæstaréttar gekk 14. febrúar 2011 verði í uppgjöri aðila einungis leiðréttur til framtíðar. Af því leiðir að varnaraðili getur ekki krafið sóknaraðila um viðbótargreiðslur vegna þegar greiddra vaxta aftur í tímann, en á því var yfirlýsing hans um skuldajöfnuð byggð."

[Þorsteinn Helgi Steinarsson, 17.2.2012 kl. 22:38]

Úr héraðsdómi þeim sem staðfestur var í hæstaréttardómi 417/2010 með orðunum "Héraðsdómur skal vera óraskaður"

"Að þessu virtu og með hliðsjón af efni umrædds samnings er ljóst að aðilar hafa við gerð hans tekið mið af því að lánið yrði verðtryggt með ákveðnum hætti og að jafnframt yrðu greiddir vextir sem tækju mið af umsaminni gengistryggingu sem dæmd hefur verið óheimil. Vegna þessara forsendna, sem taldar verða verulegar og ákvörðunarástæða fyrir lánveitingunni og báðum aðilum máttu vera ljósar, en reyndust vera rangar, verður að fallast á það með stefnanda að samningur aðila bindi hann ekki að því er vaxtaákvörðunina varðar. Á stefnandi því rétt á, að stefndi greiði honum þá fjárhæð, sem ætla má að aðilar hefðu ellegar sammælst um, án tillits til villu þeirra beggja. Þykja hvorki neytendasjónarmið né staða aðila við samningsgerðina breyta þeirri niðurstöðu."