Uppgreiðsluleiðin

Sjá einnig þessa færslu.

Athugasemdir

[Guðmundur Andri Skúlason (IP-tala skráð) 31.1.2012 kl. 12:29]

Áhugaverð framsetning go allrar athygli verð...

[Júlíus Björnsson, 31.1.2012 kl. 23:14]

Erlandis í þroskuðum [mature] síðustu aldirnar eru jafngreiðsluveðskuldir í grunni alltaf 30 ár, vegna þessa að 30/25 <=> 20% meiri greiðslubyrtði á ári eða mánuði. Hér var logið að sauðsvörtum almúganum var 1918 að 25 ára kæmu bestu út til að mynda reiðfjárs securities bonds [reiðufjárjafnstreymis varasjóði] fyrir Fjármálastofnanir. Stýra hlutum eins og þroskaðr þjóðir og miðað við 30 ár. Benda svo þeim sem vilja eignast fasteign 5 árum fyrr að borga bara meira inn á lánið, eða nota 20% í að kauphlutabréf í raunvirðisaukaskapandi fyrirtækjum: PPP aukandi. Eignarhluti er einskins virði á passivum eignum.


Erlendis voru þessi lán í Evrópu bundin við klíku, það var bannað var að lána öðrum en þeim sem gátu greitt 33% út og lagt fram æviráðingar tekjusamning. Þessi klíka hér og erlendis voru ríkisstafsmenn sem á móti voru með 20% lægra fastakaup fyrir 40 stunda vinnuviku [þá voru þeir margir með 24 x 7 stunda fastlauna vinnuviku] en aðrir  í raunviriðsauka skapandi geirum.

Hér samfara okur verðtyggingu  var hætt að æviráða ríkistarfsmenn, en klíkan hækkaði sig í  tekjum um 20% til 40 %og tryggði sér ofurlífeyristekjur eftir starfslok.  

Formúlan fyrir efnhagslegan stöðuleika ríkja  er einföld og tryggði Rómverjum langan valda tíma.  

Þegar efnhagslegum stöðuleika er náð þá er meiriháttar efnahagsveiflum lokið, næstu 30 ár.   Rauntekjur á Íbúa í samanburði við nágrannna ríki stöðugar. Þá eru líka heildarraunþjóðaðarsölutekjur PPP stöðugar , PPP gefur hinsvegar ekki upp mynd af innri auðskiljanlegri tekjukiptingu þjóðarköku, enda er þetta grunnur sem er alltaf skellt fram í almenning hér af stjórnsýslunni.

Við vitum hvað landhelgin þarf að vera stór og hvað afköst virkjanna þurfa að vera mikil til að raunviriðauksköpun [vsk] á smásölu neytenda mörkuðum Íslands brauðfæði 300.000 íbúa. Ef okkur fjölgar þá þarf hráefni vigtanlegt að aukast og merkir ekki að þjóðartekjur aukist á mann. Enn ein lygi rauðra ráðgjafa Íslands. 


Kúlu íbúðalánin hér  verðtyggðu ekkert heldur var raunvirði þeirra reiknað niður um 40 %.   Þetta merkir að almenningar hefur verið hlunnfarinn sem taldi sig vera að borga raunvirði til baka. Útlendingar á fjármálmörkuð vita allt um fjármálaverðtyggingar og þess vegna er tekið mark á þeim.  

Draumurinn um að 80% þegna eignist tvær fasteignir skuldlausar á starfsævi til að afhenda tveimur afkomendum er ekki hægt að uppfylla hingað til, 80% gætu hinvegar eignast eina fasteign til selja fyrir umönnun í ellinni.

Þetta er ekki hægt þegar hugmyndfræði skammtíma áhættu/raunvaxta ríkir hér 100%.  Búið að gjör eyðileggja öll Prime langtíma verðtygginga veðsöfn.

Almennar samneyslu tryggingar erlendis gera út á stöðugur raunþjóðarsölutekjur og þá er það ákveðið hlutfall þessara tekna segjum 10 % á meðtekjuári sem renna alltaf óskiptar til að brauðfæða þá sem ekki geta það vegna aldur eða annars. 

Ef þetta er ekki hægt á hverju ári í 30 ár þá er aldrei hægt samtryggja gegn örbirgð.  Uppsöfnunarreiðfjársjóðir þurfa 60% viðhald í UK á 30 árum. Það þarf að borga með þeim endlaust. Þess vegna má ekki bland sama saman sértækum  alþjóðlegum risastórum lífeyrissjóðum sem geta hoppað milli óþroskaða ríkja þar sem neytenda markaðir eru í örum vexti.        Það þykir ekkert óeðlegt að leggja á raunvexti þegar fjárfesting er að skila báðum aðilum rauntekju aukningu.  Hinvegar gildir erlendis að 30 ára veðskuldir fasttekjuþega og vsk. fyrirtækja eru raunvaxta lausar í kristnum og Arabískum ríkjum.  Svo kölluð 2,0% raunvextir sem mælast á þessu langtímasöfnum í góðærum er vegna þess að þetta er óþroskuð veðsöfn í nýjum hverfum og  nýjum borgum.

Stofnhlutbréf vsk. fyrtækja greiðast líka til baka á 30 árum og Ísland er eina ríkið sem hefur skammtíma áhættu markaðsvætt heimil og raunvirðaukaskandi rekstur. 

Reglan hér  var sú sama og erlendis til að hreinsa hlutafé  af passivum rekstralegum eignum í vsk. fyrirtækju þá mátti afskrifa þau um 2,0% til að eftir 30 ár gæti eiginfé þeirra gefið rétta mynd að ársskuldbindingu til útborgunar lánardrottna. Passivar Eignir er hafaðar í sér möppu og eignfjár skuldbiondingar færðar í efnahag: t.d. fasteigna skattar.

Eðli vsk. reskstrar er ólíkur fjarmálareksteri. Þegar um vsk. langtíma vsk. rekstur er að ræða , þarf að borga mikið í viðhaldskostnað af passivum rekstrarlegum eignum og þess vegna getur eignfé þeirra nauðsynlega verið 10% til 20% af veltu. 10% hagnaður af eiginfé sem er 10% af veltu er ekki nema 1,0% álagning á veltuna.

Þegar um þroskaða banka er að ræða þá geta passivar eignir verið minna en 1,0% af veltu segjum eiginfé 3,0% á er 20% hagnaður af eigin fé öruggra banka, 0,6% álagning á heildarveltu.   Ef ekki gróða álagning er á 80 % öruggu strafseminni en bara á áhættunni vegna nýrra veðsafna eða lána í nýsköpum nýrra vsk. fyrirtækja. þá þarf að leggja 2,4% áhættu/raunvexti á þau skammtíma lán.   


Bankar sem strafa hér í grunni geta ekki haft rekstraleifi ef þeirra rekstur er allur subbPrime. Þeirra málflutningur gengur upp í heilum þeirra sem þekkja ekki örugg fjármálviðskipti.  Gefa sér að heilu kerfin geti hrunið og óstjórn vegna eigin heimsku og annarra sé óyfirstíganlegt vandamál. Ef EU færi að gera ráð fyrir að heilu ríkin gætu hrunið þá væri ekki margir meðlimir innanborðs. EU gerir ráðfyrir að ekkert kerfi hrynj sem byggir á eðlilgu tvígátta bókhaldi og fastri þjóðartekju skiptingu í grunngeira.

Íslendingar sem láta hafa eftir sér að EU hafi ekki gert ráð fyrir að heilu kerfi gætu hrunið, er álitnir óábygir af ábyrgum sem ráðgera max 150% verðlaghækkanir á öllu yfir 30 ár. Ég geri ekki ráð fyrir að mín börn drepist fyrir aldur fram. Maður tryggir brú til að hún sé traust.