Eyra Van Goughs

Van Gough hefur alltaf verið í miklu uppáhaldi hjá mér og ég hef aldrei verið almennilega sáttur við þá sögu að hann hafi skorið af sér eyrað sjálfur og farið síðan með það sem gjöf til vinkvenna sinna, jafnvel þótt geðveikur væri. Þessar nýju skýringar hljóma mun sennilegri þótt ég verði að viðurkenna að sannanir virðast veikar, en það á reyndar líka við um fyrri kenningu.

Hjó Gauguin eyrað af Van Gogh?

Athugasemdir

[Þórður (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 08:32]

Merkilegar þessar heimsfréttir, ekki síst tímasetning þeirra. Eftir að breska blaðið Daily Telegraph flutti fregnina að morgni 5. maí taka alþjóðlegar fréttastofur við sér og dreifa henni sem heimsfrétt hreint út um allt. En er fréttin ný? Ekki aldeilis. Bók þeirra Kaufmanns og Wildegans (kaupmanns og villigæsar!) kom út 26. september 2008 á forlagi Osburg útgáfunnar í Berlín, ber titilinn Van Goghs Ohr – Paul Gauguin und der Pakt des Schweigens, heilar 392 síður að stærð. Má nærri geta hvort þar sé ekki farið vandlega ofan í saumana á málinu. Enda vakti bókin talsverða athygli í heimalandi höfunda. Í Hamburger Abendblatt var ágæt kynning á verkinu og viðtal við listfræðinginn Ritu Wildegans 24. október í haust; viðamikil gagnrýni birtist í Berliner Morgenpost 12. desember í vetur og stórblöðin Die Welt og Süddeutsche Zeitung fjölluðu um bókina sitt hvoru megin við áramótin. Bara svo að nokkur dæmi séu tekin. En augsýnilega telja alþjóðlegar fréttastofur enga sérstaka ástæðu til að senda út fréttir af því sem gerist í menningarlífi svona afkima veraldarinnar eins og Þýskalands! Nei, það er ekki fyrr en klausa birist í dagblaði á enskri tungu að heimsfréttasmiðirnir fóru á kreik. Lærdómsríkt, finnst ykkur ekki?

[Þorsteinn Helgi Steinarsson, 6.5.2009 kl. 08:53]

Þetta sýnir hnignun fjölmiðlunar í hnotskurn. Einhæfni, mötun alþjóðafrétta gegnum örfáar fréttastofur og einangrun Íslands á enskumælandi áhrifasvæði, birting fréttatilkynninga, nánast óbreyttra, sem frétta, skortur á greiningu eða sjálfstæðri hugsun.

Ég bjó í Þýskalandi um tíma og fannst áberandi hve lítið var af erlendum fréttum í þarlendum fjölmiðlum. Þá var sláandi hve miklu meira var um slíkar fréttir í íslenskum fjölmiðlum t.d. Morgunblaðinu á þeim tíma. Jafnvel fréttir af stórfelldum náttúruhamförum í Evrópu komu seint og einungis sem smáfrétt hjá þýskum. Morgunblaðið birti á þessum tíma oft fréttir frá eigin fréttasmiðum á ýmsum afkimum heimsins og vitnaði í fréttir Spiegel, Le Mond og The Economist. Nú er tíðin önnur. Fréttirnar virðast sóttar í enskumælandi netmiðla að miklu leyti. T.d. þegar fréttir um lánveitingar AGS til Íslands voru á döfinni (hvort og hvenær lánið yrði veitt) og allir stóðu á öndinni eftir nýjum fréttum frá höfuðstöðvum þeirra í NY, þá komu fréttirnar sem vörðuðu Ísland fyrst í erlendum netfjölmiðlum og íslensku fjölmiðlarnir átu þær upp eftir þeim. Fyrirsagnirnar voru eitthvað á þessa lund: "Financial Times segir að IMF muni afgreiða lánið í þessari viku". Jafnvel var vitnað í íslenska ráðherra gegnum erlenda fjölmiðla. Niðurlæging íslenskrar fjölmiðlunar verður ekki meiri. Stærstu fréttirnar sem allir biðu eftir vor (oft illa) þýddar fréttir úr enskumælandi fjölmiðlum. Sama má segja um gagnrýna hugsun á íslenskt samfélag fyrir hrun. Helst var það Morgunblaðið sem þýddi gagnrýnisfréttir frá Norðurlöndum. Ekki kom gagnrýnin innanlands, nema þá helst á það að Morgunblaðið skyldi vera að eltast við svona neikvæðar erlendar fréttir.